Vallahi de var billahi de var!

Bir çocuğun cesediyle fotoğraf çekmek normalleşmişse,

Bir annenin cenazesinde “savunma hakkı” konuşuluyorsa,

Bir yerde taş atan çocuklara tankla karşılık veriliyorsa,

Orası artık savaş bölgesi değil, vicdansızlık bölgesidir.

İsrail, bunu başardı.

Taşla savaşan çocuklara Demir Kubbe kurdu.

Balona karşı hava savunma sistemi geliştirdi.

Ve tüm bunları “kendini savunmak” adına yaptığını söyledi.

Ancak, gerçekleri saklayamazsınız.

Çünkü rakamlar konuşur.

Çünkü kan, konuşur.

*****

ZULÜM RAKAMLARLA KONUŞUYOR

Filistin’deki Sonuçlar:

- 18.000 Filistinli çocuk öldü

- 48.000–61.000 sivil kayıp yaşandı

- 274 yenidoğan yaşamını kaybetti

- 39.000 çocuk öksüz, 17.000 çocuk hem annesiz hem babasız kaldı

İSRAİL’DEKİ KAYIPLAR:

7 Ekim 2023’te: ~1.200 ölü (yaklaşık 725 sivil, 36 çocuk dahil)

Ek çatışmalarda: 46 sivil, 28 asker yaşamını yitirdi

KARŞILAŞTIRMA:

Filistin’deki ölümler, İsrail’in kayıplarının yaklaşık 40–50 katı

Çocuk ölümleri ise 1000’lerle ifade ediliyor

SÖZ BİTERKEN ŞİİR BAŞLAR

Gazze’de öldürülen akademisyen, şair ve baba olan Refaat Alareer, ölümünden kısa süre önce şu dizeleri yazdı:

Eğer ölmem gerekirse, sen yaşamalısın

Hikâyemi anlatmak için

Eşyalarımı satmak için

Bir parça bez ve birkaç ip almak için.

Ben, çığlıklarıyla susan çocuk,

Gülümsemeyi unutan bebek,

Sözleri ağzında kalan anneyim.

Ve şimdi biz anlatıyoruz.

Çünkü çocuklar artık konuşamıyor.

Sadece şiir kalıyor geriye.

Sadece kan kırmızısı uçurtmalar.

SON SÖZ

“Benim güvenliğim” diyerek çocukları hedef almak,

Barış kelimesini mezar taşına yazmak,

Tank sesini “adalet” sanmak…

Tarihin en ağır şapşallığıdır.

Bu yazı bir uyarıdır.

Bir çağrıdır.

Bir insanlık notudur.

Ve Filistinli çocukların adına atılmış bir çığlıktır.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Adam adem!

İnsan!

Zulmün karşısında susan dilsiz şeytandırı anladığımız zaman!